Op 10 juni meldde de Koerdische nieuwszender Kurdistan 24 dat de Syrian Democratic Forces (SDF) in samenwerking met de internationale coalitiepartners een grootschalige veiligheidsactie waren gestart in het detentiekamp Al Hol. Het doel van deze actie is de 11.000 buitenlandse vrouwen en kinderen te identificeren en te registreren om de terugkeer naar hun land van herkomst te vergemakkelijken. Het Koerdische Autonome Zelfbestuur van Noordoost-Syrië stelde dat het klaar was om de repatriëring van moeders en kinderen te ondersteunen en riep alle landen op hun verantwoordelijkheid te nemen en hun burgers terug te halen.
’s Ochtends om 7 uur werd ik schreeuwend wakkergeschud door zwaarbewapende soldaten. Ik moest opstaan en meekomen. Ik vroeg hen de kinderen niet op zo’n manier wakker te maken. Ze hebben hen zonder schoenen uit de tent gezet. Ik kon me nauwelijks aankleden, maar ik ben gelukkig toch bedekt naar buiten kunnen gaan. Iedereen werd naar buiten geleid, omsingeld door soldaten, tanks en bewapende voertuigen. De kinderen waren bang en huilden. Ik probeerde hen te sussen en vooral niets te doen of te zeggen dat de soldaten zou boos maken, want dan word je naar de gevangenis gebracht zonder kinderen en weet je niet wanneer je vrijkomt. (Een moeder vanuit het kamp)
Om 5 uur in de ochtend werd een eerste kampdeel via luidsprekers opgeroepen om naar de poort te komen. Verschillende vrouwen vertelden dat ze hen zagen vertrekken met tassen en dat ze werden weggebracht. Bang wachtten we af tot het onze beurt zou zijn.
’s Anderendaags om 4u30 hoorden we via de luidsprekers dat de kampdelen 4 en 5 naar de poort moesten komen. Kort na de oproep hoorde ik kinderen huilen en vrouwen schreeuwen. Ik ben onmiddellijk naar buiten gegaan met de kinderen. Er stond een hele rij special forces, wagens met zwaar geschut en ook tanks. We liepen de hoofdpoort uit naar de administratieve gebouwen. Daar moesten we onze beurt afwachten. Ik werd gefouilleerd en ondervraagd. Ze namen een oogscan, foto en vingerafdrukken. Daarna hebben ze DNA van mij en de kinderen afgenomen. Met een wattenstaafje werd speeksel afgenomen.
Ik was bang dat ze mijn zoontje zouden meenemen. Bij verschillende vrouwen werden hun zonen van ouder dan 10 jaar meegenomen, zonder uitleg en afscheid te kunnen nemen. Ik mocht meteen doorlopen naar een andere tent. Daar maakten ze een familiefoto en even later mocht ik terug naar het kamp gaan. (Een moeder vanuit het kamp)