Een week geleden hebben ze een nieuwe gracht rondom het kamp gemaakt. Ze is zo diep als de graafmachine en staat volledig onder water zonder omheining. Het is zo gevaarlijk wanneer kinderen er spelen. Ze kunnen erin vallen en dan zijn ze gewoonweg dood, wat al is voorgevallen. Ze spelen errond want er zitten kikkertjes en dat vinden ze zo fascinerend, omdat onze kinderen geen fauna en flora kennen. Een paar dagen geleden zag ik er twee kindjes spelen. Ze waren er gras aan ’t plukken. Een soldaat laadde zijn wapen en richtte het op hen. Ze waren rond de leeftijden van 2 tot 4 jaar. Mijn hele lichaam begon te trillen.
Het deed me denken aan een tijd geleden toen ik met mijn kindjes naar de souk (markt) ging. Ik zag een auto met soldaten in volle vaart voorbij rijden. “Wat is er nu weer aan de hand?” Wat later verderop stond een groep vrouwen roepend te huilen. De soldaten waren een kind van ongeveer 10 jaar en ook zijn moeder in elkaar aan ‘t slaan. Je ziet dit gebeuren en je bent machteloos... De kogels begonnen weer in ‘t rond te vliegen en mijn zoontje riep: “Mama, mama kom weg.” Ik liep met mijn kindjes bukkend weg. “ Waarom doen ze dat mama? “Ik weet het niet, schat.” “Mama, ik bang ...” (Een moeder vanuit de kampen)