“Het coronavirus is over de hele wereld verspreid en er zijn al bevestigingen dat het ook hier is. Hier in de kampen gebeurt echter niets. Men wist dat dit zou gebeuren. Men weet allang dat we hier geen medische zorg hebben. Ik weet allang dat ze in ons niet geïnteresseerd zijn, dat ze ons liever dood willen. Moesten ze echt in ons geïnteresseerd zijn, dan waren we allang geëvacueerd. Buiten het coronavirus, weet men allang dat we hier in een onveilige situatie leven. Daar hebben ze ook nooit iets aan gedaan. Ik ben echt de hoop verloren om eerlijk te zijn. Het feit dat we hier ook in oorlogsgebied leven, daar doen ze ook niets aan. Het coronavirus is voor hen eerder een oplossing van het probleem dat ze met ons hebben. Alleen maar hopen dat wij hier doodgaan, dan is het probleem voor hen opgelost.” (Moeder vanuit de kampen)
Sinds het Syrische regime op 23 maart 2020 de eerste vaststelling van het coronavirus bevestigde, is er een volledige lockdown van kracht in de gebieden van noordoost Syrië die onder controle staan van het Koerdische Autonome Zelfbestuur. Er wordt gevreesd dat het coronavirus een verwoestende impact zal hebben op deze door oorlog verzwakte regio met overbevolkte vluchtelingen- en detentiekampen, waar nauwelijks voedsel en medische zorg aanwezig zijn. Humanitaire noodhulp en een snelle repatriëring van de 11.000 buitenlandse vrouwen en kinderen naar hun landen van herkomst zijn dringend nodig om een dreigende corona-uitbraak het hoofd te kunnen bieden. Alleen lijkt er hiervoor geen interesse te zijn.
Breng ze terug